Το Candianews παρουσιάζει την ιστορική πορεία της μεταπολίτευσης μ’ ένα διαφορετικό τρόπο!
Σε εβδομαδιαία βάση, κάθε Παρασκευή (εκτάκτως σήμερα, Τρίτη) παρακολουθούμε από τον φιλόλογο και συγγραφέα, Μιχάλη Τζανάκη,και με ευτράπελη διάθεση πώς ξετυλίχθηκε ένα ακόμα «δράμα» της νεότερης ιστορικής πορείας!
Αλλά επειδή σ’ ένα δράμα υπάρχει τόσο το τραγικό, όσο και το κωμικό στοιχείο, εμείς θα προτιμήσουμε το κωμικό.
Μέρος 22ο
Εκλογικός θρίαμβος λοιπόν του επανακάμπτοντος ΠΑΣΟΚ –θα είναι και η τελευταία φορά που θα το συναντήσουμε, αφού από εκεί κι ύστερα κρύβεται πίσω από «Ελιές», από «δημοκρατικές συμπαρατάξεις» και άλλα ψευδοπροοδευτικά- διότι δε θέλει να ξυπνά μνήμες ως «όλον και διεφθαρμένον ΠΑΣΟΚ».
Η κυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου είναι ολίγον περίεργη, αφού συναντούμε πρόσωπα λιγότερο ή περισσότερο συμπαθή και αρχίζουν αμέσως οι παροχές, αφού μια και το είπαμε το «σύνθημα», ας το κάνουμε και πράξη, σκέφτονται. Σε δυο – τρεις όμως μήνες αρχίζουν τα χαμπάρια να μην είναι και πολύ καλά. Ο υπουργός οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου αρχίζει να ψελλίζει κάτι περίεργα για «πιστόλια στο τραπέζι», κάτι απολύτως περίεργα και ακατανόητα που δε συνάδουν με το προεκλογικό σύνθημα περί «ύπαρξης χρημάτων». Από κοντά και ο πρωθυπουργός να δίνει συνεντεύξεις στα ξένα μέσα δηλώνοντας πως ηγείται μιας πολύ … διεφθαρμένης χώρας(!!!) και άνοιξη καιρού σκάει η «βόμβα»!
Άλλωστε είναι πολύ λογικό, αν ο πρωθυπουργός μιας χώρας θεωρεί πως αυτή είναι απολύτως «διεφθαρμένη», δεν έχουν λόγο να διαφωνούν οι υπόλοιποι και δη οι εταίροι εξ Εσπερίας κι έτσι εκμεταλλευόμενοι την ομολογία να βγάλουν τη χώρα κανονικά στο «κλαρί»!
Η Ελλάδα χρεοκόπησε! Δηλαδή δε χρεοκόπησε «άτακτα», αλλά «ευτυχώς» για την πολιτική ηγεσία χρεοκόπησε «τακτικά»! αρχίζουν δηλαδή ευθύς εξαρχής το «δούλεμα» και, επειδή ευτυχώς για ανάλογες περιστάσεις υπάρχουν και κάποια «ευαγή» ιδρύματα γι’ αυτές τις περιπτώσεις, καλούνται να μάς «σώσουν», αφού ως γνωστόν ανέκαθεν μάς είχαν αδυναμία και βεβαίως μακρά παράδοση στο «σώσιμο» από το 1830 και εντεύθεν! Αν δεν γνωρίζατε αυτά τα «ευαγή» ιδρύματα που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο προσφέρει την «τεχνογνωσία» του σταθερά και με συνέπεια για να «αναπτυχθούν» όλες οι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ενσαρκώνεται πλέον στην «προστάτιδα» δύναμη της Γερμανίας.
Εκεί, στο ανατολικότερο άκρο της ηπείρου μας, ένα εαρινό απομεσήμερο, με φόντο βαρκούλες και πολύχρωμα σπιτάκια μαθαίνουμε επισήμως πως το σύνθημα του μπαμπά – Αντρέα «βυθίσατε το Χόρα» υλοποιήθηκε ελαφρώς παραλλαγμένο, υπό την εποπτεία του υιού του που με τα μέτρια «ελληνικά» του ήταν φυσικό να μπερδέψει το «Χόρα» με τη «χώρα». Τώρα, ένας κακεντρεχής μπορεί να ισχυριστεί πως «άργησε και λίγο» να το κάνει, αφού το σκάφος είχε γείρει κι έμπαζε προ πολλού, αλλά η ελπίδα λένε «πεθαίνει τελευταία» και μ’ αυτήν πορευτήκαμε επί μακρόν, αλλά το «μοιραίο» δεν το αποφύγαμε τελικά!
Το ελληνικό λεξιλόγιο εμπλουτίζεται πλέον με νέα πολιτική και οικονομική ορολογία που, έως τότε η αλήθεια είναι, δεν πολυχρησιμοποιούσαμε, λόγω σχετικής μεν, αλλά πλαστής δε, οικονομικής «ευμάρειας». Ελλείμματα, μνημόνια, ακαθάριστο και καθαρό εθνικό προϊόν, χρέος, δόση, υποδόση, τρόικα, αξιολόγηση και άλλα μάλλον ασαφή αλλά ύποπτα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται ως προκαταρκτικά άλλων πιο κατανοητών για όλους όρων, όπως π.χ. φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες κλπ. Η «εθνική σωτηρία» πάει κι έρχεται, αφού μπορούν πάρα πολλοί ν’ αναλάβουν τον συγκεκριμένο ρόλο. Τα μνημόνια αρχίζουν να υπογράφονται το ένα μετά το άλλο, από αδέξιους δεξιούς ή αριστερόστροφους δεξιούς ή σοσιαλ-δεξιούς, και η εκάστοτε αντιπολίτευση κατακεραυνώνει την εκάστοτε κυβέρνηση που «υποκύπτει» στις διαθέσεις των δανειστών της, που για την αντιπολίτευση είναι εκβιαστές και κατά την εκάστοτε πάντα κυβέρνηση είναι «εταίροι».
Εδώ, πρέπει να υπομνήσουμε πως η αξιωματική αντιπολίτευση έχει «αλλάξει» σελίδα και το κόμμα έχει περάσει στον ηγέτη που είχε υπονομεύσει το συγκεκριμένο κόμμα δεκαέξι χρόνια πριν! Δηλαδή δεν το είχε υπονομεύσει, αλλά το είχε γκρεμίσει από την εξουσία, για να είμαστε ακριβείς στα λεγόμενά μας. Δεν έχει νόημα να ανατρέξουμε στο παρελθόν των σχέσεων Σαμαρά – Μητσοτάκηδων, γιατί αναφερόμενοι στην ελληνική πολιτική τα όρια της σοβαρότητας και της φαιδρότητας, της συνέπειας και του … Μακιαβελισμού είναι ολίγον δυσθεώρητα ή μάλλον ανύπαρκτα !
Δείτε τα προηγούμενα 1ο – 2ο – 3ο – 4ο – 5ο– 6ο– 7ο– 8ο– 9ο– 10ο– 11ο– 12ο –13ο– 14ο–15ο–16ο– 17ο– 18ο– 19ο – 20ο– 21ο
